feb

Dat de AEX stijgt als de welvaart toeneemt, dat de olieprijs stijgt als schaarste toeneemt en dat jongens even slim zijn als meisjes… Wat zien we: de AEX is een stuiterbal, de olieprijs is waanzinnig laag en de VWO’s bestaan in toenemende mate uit meisjes. In welke tijd zijn we toch terecht gekomen? Moeten we deze dynamiek maar omarmen? Eerlijk gezegd word ik er niet zo mindful van. Is er dan nog wat mentale rust in het werk te vinden?

Welnu, dat is al niet veel beter. Waar is de tijd gebleven dat systemen zoals treinen en schepen gewoon 30 jaar blijven rijden resp. varen? En waar is de tijd gebleven dat systemen nog prettig disconnected zijn? Eén schakelaar per lamp en de radiator bedienen we met het handje. En waar is tijd gebleven dat eigenaren van systemen genoeg geld hebben om de spullenboel te onderhouden?

En wat zien we: het “wagenpark” is verre van stabiel. Systemen worden eerder verkocht danwel gemoderniseerd. Ook zijn ze vol geplamuurd met sensoren en via “machine internet” gaat de data naar een “control tower”. Dat kan je eigen app zijn voor de verwarming, of een servicecentrum dat pro-actief acties definieert als: “ga nu component X vervangen in machine Y” of ga nu bij klant Z langs om een filter te vervangen in de mechanische ventilatie.

De steady state is voorbij. Een prachtige uitdaging voor de wetenschap natuurlijk. Zo ontwikkelen ze tegenwoordig prachtige prognostische modellen waarmee een service-organisatie real time kan ingrijpen. Maar techniek is – net als papier – geduldig. Ik vind echter dat innovatie veel te veel langs de as van techniek en concepten loopt. Maar die praten echt niet terug. Hoe verander je dan wel de bedrijfsvoering?

Nou: heeft u even? Vermoedelijk niet; daarom houd ik het hier kort. Voor mij is de kern: snel kunnen meebewegen. De status quo bestaat niet meer. “Agility” noemen consultants het. Hoe creëer je condities daarvoor? Los van de genoemde modelmatige kant, kun je denken aan ICT (iets minder “SAP, tenzij?”), echte partnerships met key suppliers en mensen die daadwerkelijk willen en kunnen meebewegen. Ik ervaar met name dat laatste als een sterk onderschatte competentie.

Oh ja, maar hoe zit het eigenlijk met die competentie bij ondergetekende? Dat moet u eigenlijk aan anderen vragen, maar ik durf wel te stellen dat het ook weer niet zó slecht is. Jonge mensen houden me namelijk jong. Dat geldt niet alleen voor mijn kinderen, maar zeker ook voor de Gordian populatie. Het zijn allemaal authentieke, frisse denkers. Ik denk dan ook dat een organisatie letterlijk jong moet blijven om de uitdagingen van de toekomst aan te kunnen.

Deze nieuwsbrief is het resultaat van veel fris denkwerk. Mooie projecten bij Lely en het Marinebedrijf. Ook op innovatiegebied zitten we niet stil. Het Proselo project gaat naar het volgende level en binnen het LMI-SBIC project werd een interessant onderzoek gedaan. Maak ook kennis met onze nieuwe jong talenten en frisse oude rotten die onlangs bij Gordian zijn komen werken. Veel leesplezier!

> meld u aan voor onze nieuwsbrief