nov

Rutger Vlasblom

Overal om ons heen gaat het erover: 3D printen. Er is heel veel mogelijk en de potentiële revoluties in allerlei markten vliegen ons om de oren, maar hoe zit het eigenlijk in de wereld van de service logistiek? Zijn warehouses met reserveonderdelen binnenkort verleden tijd? Knipperen we met onze ogen, waarna ieder gewenst onderdeel geprint klaar ligt op de juiste locatie?

Op papier genoeg voordelen te bedenken
Over 3D printen in het algemeen zijn vele voordelen te bedenken: bv. flexibiliteit in het ontwerp, kostenvoordelen bij kleine productieoplagen, assemblagestappen die overbodig worden, meer functionaliteit in één artikel en daardoor minder losse onderdelen, snellere marktintroducties van producten, minder verspilling in het productieproces, etc. Bij de specifieke supply chain voordelen gaat het vaak over minder transport, minder handling, kortere levertijden en lagere voorraden. Het klinkt mooi en evident, maar waarom zijn we er dan nog niet?

Onderhoudsbedrijven gaan niet zelf 3D printen
In mijn ogen zullen onderhoudsbedrijven geen eigenaar worden van 3D printers, vanwege een drietal redenen:

1. Het is op dit moment niet in te schatten wanneer de techniek dusdanig is ontwikkeld, dat de enorme investering in printers en kennis rendeert.
2. Er is nog geen goed systeem dat voorkomt dat 3D ontwerpen met auteursrechten van producenten gaan zwerven.
3. Het is zeer lastig om de technische garantie op het systeem te waarborgen wanneer een klant zelf onderdelen produceert.

Technische mogelijkheden beperken grote voordelen
Op dit moment zijn de voordelen van het 3D printen door OEM’ers ook overschat. Naast het feit dat bij het printen door OEM’er transportvoordelen wegvallen zijn er 3 andere argumenten:

1. Producenten kunnen op dit moment goedkope langzaamlopende onderdelen economisch efficiënt printen, maar dit levert weinig voorraadvoordelen op door het lage volume en lage waarde van de artikelen.
2. Het 3D printen van hardlopende artikelen is niet interessant en wordt niet interessant, omdat de huidige productiemethoden op grote aantallen eenvoudigweg sneller zijn en minder kosten.
3. Bij dure langzaamlopende artikelen zouden de meeste voordelen gehaald kunnen worden, maar hier vormt de techniek juist vaak de beperkende factor. Onderdelen in dit segment zijn namelijk vaak technisch complexer en groter. Het zal nog zeker een tiental jaren duren voordat deze onderdelen technisch en kostenefficiënt geprint worden.

Een startend klein potentieel met derde partijen
Een interessante middenweg die op relatief korte termijn de meeste voordelen biedt, is het 3D printen door service logistieke dienstverleners. Waar zij nu al meer en meer gebruikt worden als reparatie- en assemblagestation van producenten, kunnen ze zich ook gaan ontwikkelen tot 3D printstations. Hierbij is het gemakkelijker om auteursrechten op 3D ontwerpen te handhaven en het transportvoordeel te behouden (door de vele locaties dicht bij klanten). Echter, deze ontwikkeling vergt ook een enorme investering en zal zich in eerste instantie richten op goedkope langzaamlopende artikelen, met dus een relatief klein potentieel aan voorraadkostenvoordelen.

Kortom, voor substantiële service logistieke voordelen is de techniek echt nog te onvolwassen en zullen we dus minimaal nog een decennium moeten wachten. Ik ben benieuwd naar een mooi praktijkvoorbeeld die het tegendeel bewijst!

> discussieer mee